Dolomieten van het noorden
Ontdek & boek je volgende camping
Gasten: 2
Volwassenen
Kinderen
Leeftijd van de kinderen bij uitchecken:
Herfst in Tiroler kalkapen
Zuid-Tirol in Italië mag de Dolomieten hebben, de Kalkalpen van Noord-Tirol doen er nauwelijks voor onder. We camperen langs massieven met beeldende namen als Wilder Kaiser en Loferer Steinberge. Fenomenaal hoe de kalk-steenpieken oprijzen achter de gouden loofbossen van de herfst!
Levende traditie
Soms denk je: Tirol is een cliché geworden, louter ter vermaak van toeristen. In tegenstelling is Tirol een stad vol plezier en vermaak en onverwachte momenten. In Kirchdorf raken we verzeild in een toespraak ter ere van de lokale pastoor, die met pensioen gaat. Geen toerist is aanwezig bij dit bijzondere moment. Alle dorpsbewoners die er mee te maken hebben, van jong tot oud, dragen klederdracht.
Als we Innsbruck achter ons laten, hangt de geur van de herfst al in de lucht, maar zien doen we haar nog niet. We hebben een huurcamper opgehaald, een elektrische, en rijden door naar het eerste massief: de Wilder Kaiser. De dalen eromheen liggen hoger dan het Inntal, de nachten zijn er kouder en de bladeren beginnen hier al te verkleuren.
Vanaf de Schwarzsee bij Kitzbühel hebben we er het beste zicht op. Schitterend, zoals de machtige kalkwanden oprijzen boven het spiegelende meer en de bossen die hier en daar al een toef geel dragen! ‘s Zomers wordt hier volop gezwommen, maar in de koudere tijden is deze plek het domein van wandelaars die de kruidige herfstlucht komen opsnuiven.
Panorama uitzichten
De Loferer Steinberge zijn ons volgende doel, een kalksteenmassief dat je het beste kunt bewonderen vanaf de Buchensteinwand. Er gaat een stoeltjeslift naar de top, waarop we al van verre het Jakobskreuz zien staan. Vanaf het dakterras van het gebouw genieten we van het weidse uitzicht over de Steinberge, waarna we de paden eromheen verkennen.
Een ander spectaculair panorama biedt het Aussichtsplattform hoog boven het plaatsje Waidring. Het heeft de vorm van een waaierkoraal en zit tegen een loodrechte wand geplakt. De vloer van het platform is deels doorzichtig. Het wordt een koraal genoemd omdat het platform aan de Steinplatte hangt, ooit een koraalrif in de Tethyszee. Zo zijn bijna alle kalksteengebergtes in Tirol ontstaan.
Het grootste bergmassief dat zo is ontstaan, is de Karwendel, tegenwoordig een natuurpark. Om haar mooiste dal te bereiken moeten we via Beieren rijden. Het bijzondere aan dat Risstal zijn de afgelegen en ongerepte Ahornbodens. Hier groeien schitterende oude esdoorns die in de herfst verkleuren naar knalgeel. De Grosser Ahornboden is het bekendst, maar wij vinden de Kleiner Ahornboden mooier, zetten de camper neer en maken er een heerlijke herfstwandeling.
Even via Duitsland
De ingang van het Risstal ligt in Duitsland en dus moeten we weer een stukje door Beieren. We profiteren ervan door het stadje Mittenwald te bekijken, aan de voet van de westelijke Karwendel. Eens was dit het Europese centrum van vioolbouw, waar ook Mozart zijn viool aanschafte.
Ongemerkt rijden we Oostenrijk weer binnen. Het is niet ver meer naar Innsbruck, waar we onze camper moeten inleveren. Maar we hebben nog een laatste dag en die besteden we aan het kleinste kalk-steenmassief met de pakkende naam Kalkkögel. Vanaf Grinzens, niet ver van de Tiroler hoofdstad, lopen we omhoog naar het bergmeertje Salfains. Het zit in de mist als we er arriveren, maar al snel breekt de zon door en opent zich het mooiste zicht dat je kunt krijgen op de Kalkkögel. Misschien zelfs het mooiste van de hele Kalkalpen, de Dolomieten van het Noorden!
Het lollige kerkhof
Onze tocht voert twee keer door het brede Inntal, waar ook de snelweg doorheen loopt. Maar toerend over de binnenwegen is het lagere tempo eerder een verademing dan een straf. Ballenberg, de kleinste stad van Oostenrijk, wacht op ons met zijn glasblazerijen. Bij Kramsach bezoeken we het Lustige Friedhof. Hier heeft een ijzersmid annex amateurschilder uit heel Tirol grafschriften verzameld en als ‘graven zonder doden’ weer tot leven gebracht. Hier rust mijn lieve arts, Herr Grimm, en iedereen die hij genas, naast hem. Wie zegt dat Oostenrijkers geen humor hebben? Hier zwijgt Johanna Vogelsang, zij kwetterde haar leven lang. En met een knipoog: Hier ligt de eer- en deugdzame maagd Genovefa Voggenhuberin, betreurt door haar enige zoon.
Bijna alle bergtoppen van het katholieke Oostenrijk hebben een Gipfelkreuz op de top; soms van ijzer, maar meestal van hout. De geslaagde architectuur op de top van de Buchsteinwand is gebouwd en is een populair doel voor wandelaars.
